Ես չեմ սիրում երանգն այս մուգՈր բերել է միայն կսկիծ,Ես չեմ ուզում նրան տեսնելՄեր սրտերում մաքուր, ջինջ։ Ես ուզում եմ Արև շողաԱնձրև ցողա ամառային,Ու ամեն ոք պայծառ դուրս գաՈւ վայելի ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ։ Հայկանուշ Աբելյան
Կոմիտասը ո՞նց է դիմացել Ցավին...ու գրել է... գրել է... երգել է.....Սիրտս նման է էն փլած տներ,Կոտրեր գերաններ, խախտեր է սներ,Բուն պիտի դնեն մեջ վայրի հավքեր...__________Ա՜յ, տո լա՛ճ տնավեր.... Իմ սիրտը հիմա քար է` պապանձ, գիր ու երգ մեջը խեղդված...Տեսնում եմ միայն վտանգն ու մասշտաբը` արհավիրքի, դառե...
* * *Խրոխտ են զինվորները հայոց բանակիՍրտներում կրակ է, աչքերում երկինք։Վստահ են նրանք ուժում յուր բազկի,Բայց չեն մոռանում երբեք գիր ու գիրք։ Ու հայ մայրերն էլ քնում են հանգիստՍահմանում զինվորն է արթուն ու արի։Հրամանատարը երբեմն շատ խիստԲայց մենք էլ գիտենք աչքերն են բարի։ Հայրենիքն է...
Երկրի մեծ մասը՝ Մեծ Հայքը, բաժին ընկավ Արտաշեսին, իսկ Զարեհը դարձավ Ծոփքի (հունարեն՝ Սոֆենե) թագավորը։ Հետագայում Արտաշեսը Մեծ Հայքին միացրեց շրջակա երկրամասերը, և Հայաստանը դարձավ Առաջավոր Ասիայի հզոր պետություններից մեկը։ Ջրմուղի խողովակներ և քամիչ, դրանցով օգտվել են հայկական հինավուրց մայրաքաղ...
Ձեր կարծիքը շատ կարևոր է մեզ համար, և Ձեր կողմից առաջադրված ցանկացած հարց, առաջարկ կամ դիտողություն պարտադիր արձագանք կստանա:
